حرکت ناشایست دو بازیکن پرسپولیس در بازی با داماش ابتدا بازتاب بسیار گسترده ای در ایران داشت و سپس این موضوع در رسانه های

معتبر جهانی بازتاب های جالبی داشت و روزنامه هایی چون مارکا و آس در اسپانیا و خبرگزاری رسمی اسپانیا،سایت یاهو و مطبوعات و خبر

گزاری ها در کشورهای اتریش، آمریکا و کشورهای عربی و ... این اتفاق را پوشش دادند و تحلیل هایی روی آن انجام دادند تا فوتبال ایران نه

به خاطر کسب افتخار بلکه به خاطر  بی اخلاقی در صدر خبرها قرار بگیرد،سال گذشته یک بازیکن ایرانی بازیکن اخلاق جهان شد و حالا دو

بازیکن ایرانی نماد بی اخلاقی در جهان.البته باید قبول کرد فوتبال ایران خیلی پیش از این ها اخلاق را باخت،رییسان پیش از این با یک

انتخابات نمایشی فردی را در بالای سر این فوتبال قرار دادند که از کلیات فوتبال هم چیزی نمی دانست چه برسد به جزییات فوتبال و شاید

این شروع بی اخلاقی در فوتبال رنجور ما بود.پس از آن مدیرانی بر سر کار آمدند که به بدترین شکل به هم حمله می کردند،واعظی آشتیانی

با فتح الله زاده درگیر می شد،هدایتی با انصاری فرد و کاشانی و دو به دو و یا سه به سه!مدیران ما به جان هم افتادند.پس از آن بازیکنان و

مربیان به جان هم افتادند و به خاطر پول بیشتر تعصب ها رنگ باخت و حرمت ها شکست،سپس تماشاچی فوتبال در ورزشگاه بدترین فحش

ها را داد و نوبت رسید به مطبوعات و رسانه ها تا به این بی اخلاقی ها دامن بزنند و بعضی از آن ها بازیکنان بی اخلاق را بزرگ کردند.

 بعد از آن مدیران به روابط پشت پرده روی آوردند و با روابط پشت پرده به دنبال برنده کردن تیمشون شدند و بعضی از مدیران با آوردن لیدرهایی

که به راحتی به ناموس افراد توهین می کردند و بال و پر دادن به آنها در سدد ماندن در این فوتبال برآمدند. طبیعی بود در این فوتبال هر چه

 بازیکن بددهان تر و لات تر باشد عزیز تر شود!و بدین شکل افرادی مثل شیث رضایی در این فوتبال روز به روز بالاتر رفتند نه به خاطر کیفیت

فوتبالی بلکه به خاطر داشتن حاشیه زیاد،بعد ها بازیکنان دیدند توجه به آنها کم شده است پس تصمیم گرفتند ابتکارات جدیدی بزنند و در کنار

 زمین فوتبال قضای حاجت کنند و انگشتان خود را در جاهایی فرو ببرند!و این چنین شد که کشور به ظاهر اسلامی و شیعه ما!به خاطر یک

رفتار احمقانه که در هیچ کجای جهان اتفاق نمی افتد در صدر اخبار قرار گرفت.